Στο Τέλος του 2014!

Τελείωσε! Πάει και αυτός ο χρόνος….. και φεύγοντας παίρνει μαζί του τις στιγμές που χάραξαν την ζωή κάθε ανθρώπου τους δώδεκα μήνες που πέρασαν. Κάθε στιγμή μια ξεχωριστή εμπειρία, κάθε μοναδική εμπειρία μια ανάμνηση και κάθε ανάμνηση μία αξέχαστη εικόνα. Και κάπως έτσι πριν καταλάβουμε το πέρασμα του χρόνου φθάσαμε να μετρούμε ώρες μέχρι τον αποχαιρετισμό!

Αλήθεια, τι κρατάτε από την χρονιά που φεύγει; Τι πραγματικά μένει σαν το ορόσημο του 2014; Είναι άραγε ένα ή πολλά θετικά γεγονότα ή μήπως είναι αυτές οι στενάχωρες καταστάσεις που μαύρισαν την ψυχή; Λοιπόν, τι κρατάτε;

Θέλω να πιστεύω ότι έχετε διαλέξει τα καλά, αν και κάτι μου λέει ότι το μυαλό σας τρέχει στις αρνητικές στιγμές της χρονιάς που φεύγει! Ναι, σε αυτές τις δύσκολες ώρες που μένουν στην σκέψη, όταν μία συνθήκη ολοκληρώνεται! Γιατί οι αρνητικές στιγμές είναι αυτές που δοκίμασαν τον εαυτό, οι ανάσες που κόβονταν καθώς χάναμε την δύναμη για την συνέχεια, αυτές οι κινήσεις που κυριολεκτικά στέρεψαν τις αντοχές!  Είναι τα γεγονότα που ασυνείδητα τραβούν την προσοχή γιατί δεν θέλουμε να ζήσουμε πάλι αυτές τις ώρες! Η άμυνα του ψυχικού οργανισμού που υψώνεται για να προστατεύσει τον εαυτό από κάθε ταλαιπωρία αλλά και η φροντίδα που οφείλουμε να προσφέρουμε στο άτομο μας για να αναρρώσει μετά από κάθε κακουχία.

Μα, ας το καλοσκεφτούμε! Δεν ήρθαν μόνο τα πάνω-κάτω στην ζωή τους τελευταίους δώδεκα μήνες. Ήρθαν εξίσου στιγμές όμορφες, καλά γεγονότα, καταπληκτικές αλλαγές που μπορεί να αναστάτωσαν ότι είχαμε μέχρι τότε αλλά είναι όσα έπρεπε να γίνουν για να φθάσουμε στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα.

Δεν είναι ωραία εδώ; Είναι ωραία εδώ! Κάπου κοντά στο τέλος αλλά και λίγο πριν από την αρχή. Από αυτή την αρχή που θα σημάνει την νέα χρονιά, την έναρξη ενός ακόμα κύκλου που έρχεται να προστεθεί σε όσους έχουν κλείσει μέχρι τώρα.

Πριν σχηματίσω την πρώτη κουκίδα της επόμενης καμπύλης, επιτρέψτε σε εμένα να αφήσω μέσα στον κύκλο που κλείνει, όλα τα άσχημα που έδωσαν ένα γκρίζο τόνο στο 2014 αναγνωρίζοντας ότι αυτά με βοήθησαν να δω τα άλλα, τα αξιοθαύμαστα γεγονότα που πλημμύρισαν με θετικά συναισθήματα την ψυχή μου με τα οποία θα προχωρήσω στο νέο που έρχεται, σε ότι χαμογελά ενθουσιωδώς.

Προτείνω να κάνετε το ίδιο, ο καθένας ξεχωριστά με το δικό του τρόπο! Καλωσορίστε το 2015 αισιόδοξα κλείνοντας καλά στο ντουλάπι του χρόνου τις ασχήμιες του ‘14. Και με αυτή την θετική στάση ανοιχτείτε σε ότι όμορφο συναντήσετε στο δρόμο, απολαύστε κάθε νέα εμπειρία έχοντας πια την γνώση, οδηγείστε εκεί που θέλετε τον εαυτό κρατώντας καλά το τιμόνι…. στο καλοτάξιδο 2015!

Βασιλική Γ. Βενέτη, PostMA

Επιστημονική Υπεύθυνη ΔΔΕΕΨΥ® Ελλάδα

Υπεύθυνη Διεύθυνσης Veneti CPT Services Ltd

Η Άλλη Διάσταση των Καλοκαιρινών Διακοπών!

kou

Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός! Από τη μια, οι υποχρεώσεις από την άλλη, η πάλη να ανταποκριθούμε σε αυτές, δεν ήθελε και πολύ, να φθάσουμε στο καλοκαίρι! Και τώρα, στα μέσα και λίγο ακόμη του Ιούλη, σε μια ατμόσφαιρα άκρως καλοκαιρινή να μετρούμε αντίστροφα τις ημέρες που θα τελειώσουν στην έναρξη των θερινών διακοπών! Στην άδεια που θα προσφέρει την δυνατότητα να απέχουμε από την εργασία, αν βέβαια δουλεύουμε, αφιερώνοντας αμέριστο χρόνο στο… τίποτα!

Ήρθε, λοιπόν, η στιγμή να γεμίσουμε την βαλίτσα με τα απαραίτητα και ίσως λίγα παραπάνω, τα οποία θα χρησιμεύσουν στις ημέρες αλλά και στις νύχτες του συναρπαστικού καλοκαιριού που πρόκειται να ζήσουμε! Και με τα μπαγκάζια ανά χείρας, πανέτοιμοι, ξεκινάμε την διαδρομή με τελικό προορισμό την συναισθηματική και σωματική αποφόρτιση.

Και ενώ όλα δείχνουν να πηγαίνουν περίφημα ξαφνικά, η διάθεση φαίνεται να μην συμφωνεί με όσα είχαμε προγραμματίσει. Μια αντιδραστική στάση επισκιάζει κάθε στιγμή και, όχι μόνο αυτό αλλά, αν και ήμασταν σίγουροι ότι χαλαρωμένοι θα απολαμβάναμε κάθε λεπτό, η ψυχική ένταση έρχεται να μας υπενθυμίσει την παρουσία της. Τι αλλόκοτη συμπεριφορά είναι τούτη! Πώς γίνεται αυτές εδώ τις ώρες να αισθανόμαστε αγχωμένοι;

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου θα λέγαμε, αν η εξέλιξη της επιστήμης αδυνατούσε να ερμηνεύσει τις πλέον οξύμωρες ανθρώπινες αντιδράσεις. Γιατί για άλλη μια φορά, τα αποτελέσματα των ερευνών αναφέρουν ότι ο άνθρωπος συνηθίζει να αντιδρά με άγχος σε κάθε αλλαγή προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Αν λοιπόν λάβουμε υπόψη ότι η καθημερινότητα αποτελεί μια δεδομένη κατάσταση η οποία προσφέρει την αίσθηση της σίγουρης σταθερότητας, είναι λογικό να αγχωθούμε σε φυσιολογικά επίπεδα, για κάθε αλλαγή. Πόσο μάλλον αν η αλλαγή περιέχει αρκετό ελεύθερο χρόνο τον οποίο θα αξιοποιούσαμε όπως ξέρουμε αν βρισκόμασταν σε άλλες, πιο καθημερινές συνθήκες. Επιπλέον, οι καλοκαιρινές ημέρες είναι μεγαλύτερες σε διάρκεια με αποτέλεσμα ο ανθρώπινος οργανισμός να νιώθει περισσότερη ένταση γιατί δεν ξεκουράζεται ποιοτικά καθώς περιορίζονται οι ώρες του βραδινού ύπνου. Ακόμη, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν είμαστε εξοικειωμένοι με τον χώρο αλλά και το μέρος που θα περάσουμε τις καλοκαιρινές διακοπές, συνθήκες οι οποίες εντείνουν την ανησυχία ιδιαίτερα αν επιθυμούμε να έχουμε τον έλεγχο των καταστάσεων νιώθοντας πιο ασφαλείς. Και αν τυχαίνει να διατηρούμε συγκρουσιακές σχέσεις τότε, οι εντάσεις θα είναι αναπόφευκτες αφού προσφέρεται άπλετος χρόνος για να τσακωθούμε με τον άλλον άνθρωπο! Και αν ήμαστε άνεργοι, η περίοδος του καλοκαιριού θα βαρύνει σίγουρα την ψυχολογία μας. Γιατί η απώλεια της δουλειάς, η αβεβαιότητα για το μέλλον αλλά και η οικονομική στενότητα είναι αιτίες που δυναμώνουν την καταθλιπτική διάθεση επηρεάζοντας αρνητικά την αντικειμενική θεώρηση της πραγματικότητας.   

Μα καλά που πήγε αυτή η αίσθηση ανυπομονησίας, αυτή η θετική στάση που χαρακτήριζε την προσωπικότητα μας στις αρχές του καλοκαιριού, όταν όλα λειτουργούσαν στους καθημερινούς συνηθισμένους ρυθμούς; Μήπως τελικά, οι καλοκαιρινές διακοπές περισσότερο βλάπτουν παρά ωφελούν τον ψυχισμό μας;

Αν επικεντρωθούμε σε όσα αναφέρθηκαν, τότε ομόφωνα θα παραδεχτούμε ότι οι διακοπές του καλοκαιριού περισσότερο ταλαιπωρούν ψυχικά τον άνθρωπο. Αν όμως, εξετάσουμε ρεαλιστικά τις αντιδράσεις μας θα εντοπίσουμε κάποια στοιχεία τα οποία με την σειρά τους είναι ικανά να προσθέσουν στην ψυχική ισορροπία. 

Γιατί μπορεί να αγχωνόμαστε όταν συμβαίνει μια αλλαγή στην καθημερινότητα αλλά τουλάχιστον, μέσω του άγχους, εκτονώνουμε την ένταση που νιώθουμε εκφράζοντας την επιθυμία για προσαρμοστικότητα, μπορεί να κλονίζεται η πεποίθηση της παραγωγικότητας αφού απέχουμε εργασιακά αλλά έχουμε την πολυτέλεια να εκτιμήσουμε τα επιτεύγματα που σημειώσαμε επιβραβεύοντας τον εαυτό με πολλές δόσεις ξεκούρασης, μπορεί να μην γνωρίζουμε λεπτομέρειες για το μέρος και το χώρο παραμονής αλλά είναι δυνατό να ζήσουμε μια πρωτόγνωρη εμπειρία, μπορεί να νιώθουμε απίστευτη ανία αλλά έχουμε τον χρόνο να παρατηρήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, μπορεί να καβγαδίζουμε με τους άλλους, εκφράζουμε όμως με αυτό τον τρόπο τα συναισθήματα μας και, μπορεί να είμαστε άνεργοι αλλά δεν σταματούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο αναζητώντας μια νέα επαγγελματική ευκαιρία.

Τελικά δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα! Φαίνεται πως με τους κατάλληλους χειρισμούς, αντέχουμε ότι ταράζει την σιγουριά μας, είτε αυτό που χαλάει την ηρεμία μας είναι το καλοκαίρι είτε οποιαδήποτε άλλη αρνητική ή θετική αλλαγή. Και ξέρετε γιατί; Γιατί πιστεύουμε στον εαυτό μας, γιατί ξέρουμε ότι είμαστε δυνατοί, γιατί αναγνωρίζουμε ότι είμαστε ικανοί να διαχειριστούμε κάθε αναστάτωση. Άλλωστε αποδεικνύεται από όσα καταφέραμε μέχρι τώρα και, με τόση δύναμη ψυχής που διαθέτουμε ….στο καλοκαίρι θα κολλήσουμε;

 

Βασιλική Γ. Βενέτη, Post MA

Επιστημονική Υπεύθυνη ΔΔΕΕΨΥ® Ελλάδα

Υπεύθυνη Διεύθυνσης Veneti CPT Services Ltd, Κύπρος  

r-ddepsy

Πηγή: Θέματα Ψυχικής Υγείας/Mental Health Topics

http://vasilikiveneti.blogspot.gr/2014/07/blog-post_24.html 

 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΥΠΟΛΕΙΜΜΑ συγκίνησης…….

BALL
…. αυτό που παράγεται στα εργαστήρια της σκέψης. Σχηματίζεται από τα περασμένα πλέον βάσανα, που τώρα δεν έχουν πια καμιά χρησιμότητα. Αποτελείται από προνοητικές προφυλάξεις που είχαν κάποια σημασία στο παρελθόν, αλλά που στο παρόν δε χρησιμεύουν σε τίποτα.

Ο πολεμιστής έχει, επίσης, τις αναμνήσεις του, αλλά καταφέρνει να ξεχωρίσει το χρήσιμο από το μη απαραίτητο’ απελευθερώνεται από το συγκινησιακό υπόλλειμα του.

Λέει κάποιος σύντροφος: «Μα αυτό αποτελεί μέρος της ιστορίας μου. Γιατί πρέπει να εγκαταλείψω τα συναισθήματα που σημάδεψαν την ύπαρξη μου;»

Ο πολεμιστής χαμογελάει, αλλά δεν προσπαθεί να νιώσει πράγματα που δε νιώθει τώρα πια. Αλλάζει και θέλει να τον συνοδεύσουν και τα συναισθήματα του.

Paulo Coehlo. «Το Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός». Σελ 147
Εκδοτικός Οίκος Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ

21. Φανταστείτε την ίδια σας την κηδεία

c

 

 

Αυτή η στρατηγική είναι λίγο τρομακτική για κάποιους, αλλά γενικά είναι πολύ αποτελεσματική γιατί μας υπενθυμίζει τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή μας.

Όταν κοιτάμε πίσω τη ζωή μας, πόσοι από εμάς θα μείνουν ευχαριστημένοι που την περάσαμε έχοντας συνέχεια τα νεύρα μας τεντωμένα; Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι, όταν βρίσκονται στο κρεβάτι του θανάτου αναπολούν τη ζωή τους, εύχονται να είχαν τελείως διαφορετικές προταραιότητες. Εκτός λίγων εξαιρέσεων, όλοι εύχονται να μη βασανίζονταν τόσο πολύ «για μικροπράγματα». Αντίθετα, θα ήθελαν να είχαν αφιερώσει περισσότερο χρόνο σε ανθρώπους και δραστηριότητες που αγαπούσαν και λιγότερο με το να σκέφτονται πλευρές της ζωής που, αν εξεταστούν πιο προσεκτικά, δεν έχουν πραγματικά καμία σημασία. Με το να φανταστείτε την ίδια σας την κηδεία έχετε την ευκαιρία να ανατρέξετε σε όλη σας τη ζωή, ενώ παράλληλα είστε ακόμα σε θέση να κάνετε μερικές σημαντικές αλλαγές.

Το να σκεφτείτε το θάνατο σας και κατ’ επέκταση την ίδια σας τη ζωή, αν και μπορεί να είναι λίγο τρομακτικό ή οδυνηρό, στην πραγματικότητα είναι μια πολύ καλή ιδέα. Θα σας υπενθυμίσει το είδος του ανθρώπου που επιθυμείτε να είστε και τις προτεραιότητες που θεωρείτε πιο σημαντικές για σας. Αν λοιπόν είστε σαν κι εμένα, κάτι τέτοιο θα λειτουργήσει το πιθανότερο σαν ξυπνητήρι και θα αποτελέσει μια εξαιρετική πηγή σημαντικών αλλαγών στη ζωή σας.

Richard Carlson, Ph. D «Μη ΒΑΣΑΝΙΖΕΣΤΕ για ΜΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ …γιατί όλα είναι μικροπράγματα». Σελ 81-82

Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Ζήλεια για τα αγαθά των άλλων

Image

Είχα ένα πελάτη που όταν ήταν μαθητής προσπαθούσε να αποσπάσει την προσοσχή των άλλων μπαίνοντας συνήθως αργά στην τάξη για να δημιουργήσει αναταραχή. Ήταν το μικρότερο από τα δεκαοχτώ παιδιά της οικογένειας, ο τελευταίος στον καταμερισμό των αγαθών. Έβλεπε με ζήλια όλους τους άλλους να παίρνουν κάτι, ανυπομονώντας να έρθει και η δική του η σειρά. Ακόμα και στην ενήλικη ζωή του, όταν συνέβαινε σε κάποιον άλλον κάτι καλό, δεν μπορούσε να συμμεριστεί τη χαρά του. Αντί γι’ αυτό έλεγε: «Μακάρι να το είχα εγώ αυτό» ή «Γιατί εγώ ποτέ δε θα το αποκτήσω αυτό;»

Η ζήλια του για τα αγαθά των άλλων στάθηκε μέχρι σήμερα σημαντικό εμπόδιο στη δική του εξέλιξη και αλλαγή.

 

Louise L. Hay «Μεταμορφώστε τη ζωή σας» Σελ 95

Εκδόσεις ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ